چهار انجیلی که به دست ما رسیده‌اند بازمانده ی کدام اناجیل هستند؟

 کلمه انجیل واژه‌ای یونانی و به معنای مژده و بشارت است  و در اصطلاح به تعالیم و بشاراتی گفته می‌شود که شاگردان عیسی مسیح ـ علیه‌السلام ـ از آن حضرت دریافت نموده بودند  که مشتمل بر چهار انجیل متی، مرقس، لوقا، یوحناء، کتاب اعمال رسولان و نامه‌های رسولان و همچنین کتاب مکاشفه یوحنّا می‌باشد. گرچه اناجیل دیگری وجود دارد که مسیحیت آنرا به رسمیت نمی‎شناسد.

البته انجیل‌ها بلافاصله پس از پایان رسالت مسیح شکل نگرفته‌اند و تدوین آنها بیش از یک قرن پس از عروج حضرت مسیح ـ علیه‌السلام ـ می‌باشد. تا جایی که «ترجمه جامع» حدود سال 170 را تدوین اسمی انجیل‌ها دانسته‌ است.

دکتر بوکای معتقد است که: نام انجیل در نوشته‌های اوّلیه مسیحیّت مدتی مدید پس از آثار «پولس» عنوان می‌گردد، در واقع از سال 140 میلادی به بعد درباره ی نوشته‌های انجیلی اشاراتی دیده می‌شود.

از آنجا که مسیحیان اعتقاد ندارند که حضرت عیسی ـ علیه‌السلام ـ کتابی بنام انجیل آورده است و معتقدند که پس از عیسی ـ علیه‌السلام ـ پیروان وی گفتار، رفتار و جریان‌هایی که بر آن حضرت اتفاق افتاده بود را به صورت روایت‌های شفاهی نقل می‌کردند لذا یک سنت شفاهی در بین آنان رایج بوده است تا در نیمه دوم قرن اول میلادی عده‌ای به فکر نوشتن این سنت شفاهی می‌افتد و هر کدام به تشخیص خود اقدام به تدوین اعمال، افعال و اتفاقات مربوط به حضرت عیسی می‌پردازد.

بنابراین اناجیل زیادی در این راستا تدوین و منتشر گردید، چنانچه در دائره ی‌المعارف انگلیسی اسامی برخی از این انجیل‌ها و سایر رسائل ذکر شده که عبارتند:

1. انجیل مصریان که در اواسط قرن دوم مسیحی بوده است.

 2. انجیل عبریان در قرن اول،

3. انجیل پطرس قرن دوم،

 4. انجیل دوازده قرن دوم.

5. انجیل اندریو،

6. انجل برنابا،

 7. برتولوماس

 8. انجیل جیمس

 9. انجیل تدیوس

10. انجیل اپلس

 11. انجیل با سیلدرس

 12. انجیل کرینتوس

 13. انجیل ابینتس

 14. انجیل هوا

15. انجیل یهودای اسخر بوطی

 16. انجیل صیوه

 17. انجیل مریم

 18. انجیل میتاس

19. انجیل کامیل

20. فیلیپ

 21. انجیل توماس

 22. انجیل راستی

23. انجیل کارکیو

 24. نیقودیمس.

کتب و رسائل مقدس دیگر نیز بوده است که به برخی از آنها اشاره می‌گردد:

1. حکمه ی عیسی مسیح، 2
2. اپوکریف یوحنا،
3.  نسل مریم،
4.  اعمال اندریو،
5. اعمال یوحنا،
6.  اعمال پولس،
7. اعمال پطرس،
8.  موعظه پطرس،
9. اعمال توماس،
10. موعظه دوازده حواری،
11.  نامه‌های الگو،
12.  نامه‌های کلیمانت به جیمس،
13.  نامه‌های اگناس تیوس.

اینها قسمتی از اناجیل و کتب مقدسی می‌باشند که در دایره یالمعارف انگلیسی ج20، ص 179ـ118 ذکر شده است.

و لکن سران کلیسا از میان آنها فقط چهار انجیل را برگزیده و بقیّه را غیرقانونی دانسته‌اند. و اگر به سیر تدوین انجیل‌های دیگر خوب دقت شود روشن خواهد شد که مسیحیان هیچ دلیلی بر ابطال اناجیل دیگر و انتخاب انجیل‌های چهارگانه ندارند.

جان بی‌ناس می‌گوید: «انجیل‌های چهارگانه و نامه رسولان که مجموعاً عهد جدید را تشکیل می‌دهند آنقدر در محل مطالعه و انتقاد افکار محققان قرار گرفته که باز هیچ کتاب مدوّن دیگری در جهان از این حیث به پای آنها نمی‌رسند.

گرچه در توجیه گزینش انجیل‌های چهارگانه (مَرقس، متی، لوقا، یوحنّا) گفته‌اند که: جامعه مقرر کرد که کتاب‌های مقدس مسیحیّت مجموع کتاب‌های عهد عتیق یهود و 27 کتاب عهد جدید باشد نه چیز دیگر، این توافق در باب کتاب‌های مقدس از طریق اجماع حاصل شد و این اجماع خیلی زود بدست آمد.»

ولی این مطلب صرف یک ادعا است و جامعه مسیحیّت هیچ نقشی در رد یا قبول انجیل‌ها نداشته است، و تنها سران کلیسا عهده‌دار این وظیفه بوده‌اند چنانچه گفته شده که «انجیل تدیوس، جیمس، پرتولوماس، برنابا و اندریو، توسط پاپ جلالیوس اول منع و از خواندن آنها نهی شد.

انجیل‌های چهارگانه و رساله‌های عهد جدید نه تنها بهترین انتخاب از میان اناجیل و رساله‌های رسولان دیگر نبوده بلکه برخی از نویسندگان آنها مانند پطرس مورد نفرت حضرت مسیح بوده است. او کسی است که هنگامی که مسیح ـ علیه‌السلام ـ گشته شدن خود را، برای شاگردانش پیشگویی می‌کرد، انکار نمود. اما مسیح در پاسخ به او گفت: دور شو از من ای شیطان زیرا که باعث لغزش من می‌باشی چون نه امور الهی را بلکه امور انسانی را تفکر می‌کنی.»

مَرُقُس می‌نویسد: شبی که مسیح از حزن و اندوه مشرف به مرگ بود... همان شب که او به دشمنانش تسلیم گردید، به پطرس و یوحنا گفت: با من بیدار باشید، آنان بجای اطاعت، او را تنها گذاردند و رفتند و خوابیدند، عیسی چون دید ناراحت شد و آنان را سرزنش کرد و به پطرس گفت: آیا نمی‌توانستی یک ساعت بیدار باشی؟ سپس برای بار دوم فرمان داد. با من بیدار باشید و مشغول دعا شد و چون دعا پایان یافت آنان را خفته دیده. پطرس و یوحنا ندانستند چه در جواب او بگویند.

حضرت عیسی به پطرس می‌گوید بدرستی که به تو می‌گویم که در این روز بلکه در این شب قبل از آنکه خروس دو بار بانگ زند تو سه بار مرا انکار خواهی نمود.

در عین حال همین شخص (پطرس) نویسنده دو رساله از عهد جدید می‌باشد که این دو رساله مأخذ انجیل متی، مَرقُس، و لوقا است.

قاموس می‌گوید: ظن قوی بر اینست که «مَرقس» در نوشتن انجیل خود به اطلاعات پطرس استناد نموده است متی و لوقا هم انجیل مَرس و نسخه دیگر را منبع اطلاعات خود قرار داده‌اند.

آیا با این وصف پطرس سزاوار آن بوده است که منبع اصلی کتاب مقدس مسیحیان قرار گیرد و متی و مَرقس و لوقا از او تبعیّت کنند. و گفته‌های او را مصدر اطلاعات خویش قرار دهند؟

در نتیجه روشن گردید که انجیل‌های چهارگانه از میان ده‌ها انجیل دیگر بهترین انتخاب نبوده بلکه عوامل دیگر در رسمیّت یافتن آنها دخیل بوده که یکی از آنها اعمال قدرت از طرف حاکمیت می‌باشد.

برای مطالعه بیشتر به کتب ذیل مراجعه شود:

1. مسیحیّت و بدعت‌ها، گردیدی جوان‌اُ، ترجمه عبدالرحیم سلیمانی.

2. دین مسیح، برایان ویلسون، ترجمه حسن افشاری.

poparyus@gmail.com

http://kelisa-masjed.blogfa.com