بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از مهمترین و اساسی ترین آموزه ها و اعتقادات مسیحیان عصر حاضر مسئله فدا می باشد . که اشکالات فراوانی بر آن متصور است. ما در این سلسله مباحث در پی آن هستیم تا ضمن مطرح کردن این آموزه به بیان اشکالات وارد بر آن بپردازیم. جا دارد دوستان مسلمان و مسیحی با استفاده از عقل سلیم و به دور از هر گونه تعصب به بیان نظرات ، آراء و اندیشه های خود در این خصوص بپردازند. قسمت سوم این بحث در اینجا مطرح می شود:
اشکال دوم:
عاقبت انبیاء و پارسایان قبل از مسیح چه می شود؟
افزون بر این آموزه فدا با پرسش دیگری هم روبروست و آن اینکه اساساً گناه آدمیان ،از قرون نخستین تا زمان عیسی (ع) چه بوده ، آیا همه آنها گناهکار بوده اند و مورد بخشش پروردگار قرار نگرفته اند؟ در حالیکه در تمام کتاب مقدس از انسانهای بزرگی چون پیامبران و اولیاء الهی ، پرهیزکاران و کسانی یاد می شود که در راه خدا جان باخته اند.
خود مسیح در عهد جدید از زکریا سخن می گوید . حال باید پرسید انسانهایی اینچنین روی به کدام سوی دارند؟ آیا به سبب گناه اصلی و نیامدن منجی باید راه آتش در پیش گیرند؟ و یا راه دیگری هم هست؟
مسیحیان در برابر این پرسش مهم ، پاسخی مخالف عقل و فطرت داده اند آنان به سادگی پیامبران گذشته را مورد توهین قرار داده ومی گویند گناهکارانی که پیش از آمدن منجی مرده اند پایان کارشان روشن است و اما پرهیزکاران با این امید خالص جان داده اند که مسیح سرانجام روزی آمده و آنها را از آتش الهی خواهد رهانید.
بنابر این باید گفت که همه پیامبران بزرگ مانند نوح ، ابراهیم ، موسی، داوود، اسحاق ، یعقوب و دیگرپیامبران الهی در جهنم منتظر آمدن مسیح و نجات خود بوده اند. کدام عقل سلیم چنین سخن بیهوده ای را می پذیرد؟ افزون بر اینکه این گفته نا سازگار با عهد جدید هم هست. آنجا که متی روایت گر کلام مسیح می شود:
«متی11:8 » :(و بشما میگویم بسا از مشرق و مغرب آمده در ملکوت آسمان با ابراهیم و اسحاق و یعقوب خواهند نشست).
بر این باید افزود که مسیح ، جایگاه کودکان را در ملکوت خداوند می بیند و به آن تصریح می کند . افزون بر آن جای جای عهد جدید نشانه های بزرگداشت عیسی مسیح (ع) از پیامبران خداوند را به همراه دارد او تاکید می کند که آنان جایی جز ملکوت خداوند ندارند با این اوصاف نمی دانم گفته هایی به این اندازه سبک و بی ارزش چگونه و از چه راهی به ساحت پاک مسیح (ع) نسبت داده شده است. آیا معقول است که خداوند در این دنیا انسانهای بزرگی را به مثابه پیامبران خود بر گزیند و آنها هم همه هستی خود را وقف به انجام رساندن رسالت الهی بنمایند ، آنگاه پس از مرگ ، تمامشان به خاطر گناه آدم بسوزند ، تا آنکه مسیح آمده و نجاتشان دهد؟
در شگفتم که انسان چگونه چنین آموزه هایی را پذیرفته و یقینی می داند ، آیا غیر از این است که کلیسا آنها را معتبر دانسته رسمیت داده است؟ هرچند که ناسازگار با عقل و فطرت باشند؟
برگرفته از کتاب هدیه های آسمانی ، دکتر علی الشیخ، نو مسلمان
جهت ارسال نظرات خصوصی یا ارتباط یشتر با نویسنده می توانید مطالب خود را به آدرس
ارسال نموده یا
را در یاهو مسنجر addنمایید.
با عضویت در خبر نامه از به روز شدن مطالب با خبر شوید.
با ارسال نظرات سازنده خود مارا در بهتر شدن محتوای وبلاگ یاری فرمایید.
بازدید دیروز: 10
کل بازدید :375513
این وبلاگ بر آن است تا در فضایی آرام ، عقلانی و منطقی به مناظره و گفتگو با برادران و خواهران مسیحی جویای حق و حقیقت بپردازد.
تاریخ مسیحیت [176]
پاسخ به سؤالات شما در مورد اسلام [137]
جنگ های صلیبی [129]
مصنف واقعى اسفار پنجگانه [116]
مسجد و کلیسا [189]
راه مسیح [122]
گفتمانهای مسلمانان و مسیحیان [426]
اخبار مسجد و کلیسا [182]
پاسخ به سؤالات شما در مورد مسیحیت [283]
رهیافتگان [246]
مسیحیت و اسلام [263]
واتیکان دنیای اسلام و غرب [196]
گفتگوهای من و مسیحیان [345]
مسجد و کلیسا(بلاگفا) [267]
[آرشیو(15)]
پاسخ به سؤالات شما در مورد اسلام
اخبار مسجد و کلیسا
رهیافتگان
در کلیسا به دلبری ترسا
واتیکان دنیای اسلام و:غرب
جنگ های صلیبی
یادداشت ها و مقالات مرتبط
تاریخ مسیحیت
آشنایی با ادیان بزرگ/مسیحیت
بهار 1387
زمستان 1386