پیش‌ از ورود ایتالیهاییها به‌ شهر رم‌، دستگاه‌ پاپی‌ قریب‌ هزار سال‌ بر مسند قدرت‌ دنیوی‌ تکیه‌ زده‌ و با استفاده‌ از نفوذ معنوی‌ و مذهبی‌، همچنان‌ این‌ قدرت‌ را برای‌ خود حفظ‌ کرده‌ بود.

 امروز نیز، علیرغم‌ خلع‌ قدرت‌ دنیوی‌ از دستگاه‌ پاپی‌ و دور کردن‌ کلیسای‌ کاتولیک‌ از حکومت‌، سه‌ ضلع‌ تشکیل‌ دهنده‌ مثلث‌ دستگاه‌ پاپی‌ یعنی‌: پاپ‌، دولت‌ واتیکان‌ و مجموعه‌ فرهنگی‌ و هنری‌ کلیسای‌ کاتولیک‌، همچنان‌ پابرجا و مورد توجه‌ انبوه‌ مردم‌ معتقد به‌ کاتولیسم‌ است‌.

 پاپ‌، جانشین‌ پیتر مقدس‌، از سوی‌ کاردینال‌های‌ دارای‌ تابعیت‌های‌ گوناگون‌ در مجمع‌ محرمانه‌ کاردینال‌ها ( CONCLAVE  کن‌ کلیو) انتخاب‌ می‌شود و بدین‌ وسیله‌ سعی‌ می‌شود که‌ مساله انتخاب‌ پاپ‌ جنبه بین‌ المللی‌ پیدا کند.

 پاپ‌ در مسائل‌ مذهبی‌ کاتولیسم‌ قانون‌ و قاعده‌ وضع‌ می‌کند. و به‌ اصطلاح‌ ما فتوی‌ می‌دهد و البته‌ کمتر گرایشی‌ به‌ «اجتهاد» و نوگرایی‌ در دستگاه‌ پاپی‌ به‌ چشم‌ می‌خورد. برای‌ نمونه‌ می‌توان‌ گفت‌ علیرغم‌ نیاز طبیعی‌ جوامع‌ بشری‌، طلاق همچنان‌ از نظر پاپ‌ جایز نیست‌ که‌ طبعاً دنیای‌ کاتولیک‌ را با مشکلات‌ اجتماعی‌، اخلاقی‌ و جنسی‌ زیادی‌ روبرو کرده‌ است‌... و یا همچنان‌ ازدواج‌ پدران‌ روحانی‌ و خواهران‌ راهبه‌، علیرغم‌ درخواست‌ رسمی‌ و میل‌ نسل‌ جدید آنها، ممنوع‌ است‌ که‌ این‌ نیز می‌دانید تا چه‌ حدودی‌ مشکل‌ آفرین‌ می‌تواند باشد؟... ولی‌ انضباط‌ سخت‌ و قدرت‌ بی‌ چون‌ و چرای‌ سلسله‌ مراتب‌ کلیسا و ضرورت‌ اجرای‌ قوانین‌ داخلی‌، اجازه «تخلف‌ ظاهری‌» را به‌ کسی‌ نمی‌دهد... و متخلف‌ طبق‌ قانون‌ کلیسا، از مقام‌ خود طرد می‌شود.

 دولت‌ واتیکان‌ که‌ بر اساس‌ قراداد «لاتران‌» در سال‌ 1308 هجری‌ شمسی‌ به‌ وجود آمده‌ در واقع‌ یک‌ استثناء در سیستم‌ بین‌ المللی‌ است‌ و با توجه‌ به‌ نفوذ آن‌ در میان‌ صدها میلیون‌ کاتولیک‌ در سراسر جهان‌، می‌تواند اهمیت‌ و نقش‌ خطیری‌ را به‌ عهده‌ بگیرد.

http://www.khosroshahi.net/book/book_body.php?fid=471&book_id=8&merg=1

سید هادی خسروشاهی