بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از مهمترین و اساسی ترین آموزه ها و اعتقادات مسیحیان عصر حاضر مسئله فدا می باشد . که اشکالات فراوانی بر آن متصور است. ما در این سلسله مباحث در پی آن هستیم تا ضمن مطرح کردن این آموزه به بیان اشکالات وارد بر آن بپردازیم. جا دارد دوستان مسلمان و مسیحی با استفاده از عقل سلیم و به دور از هر گونه تعصب به بیان نظرات ، آراء و اندیشه های خود در این خصوص بپردازند. قسمت دوم این بحث در اینجا مطرح می شود:

ادله مسیحیان برای فدا

اناجیل چهارگانه هیچ اشاره ای به گناه اصلی و فدا ندارند. در عهد جدید ، نامه های پولس و به ویژه نامه او به رومیان از این آموزه سخن گفته اند.پولس می گوید: وقتی آدم گناه کرد ، گناه او تمام نسل بشر را آلوده ساخت وباعث شیوع مرگ در سراسر جهان شد. در نتیجه همه چیز دچار فرسودگی و تباهی گشت . چون همه انسانها گناه کردند. «نامه پولس به رومیان 12-5» : ( لهذا همچنانکه به وساطت یک آدم ،گناه داخل جهان گردید ، و بگناه موت وباینگونه موت بر همه مردم طاری گشت، از آنجا که همه گناه کردند.).

بنابر این پولس نخستین کسی است که از گناه اصلی و سپس آلوده شدن به گناه سخن گفته است . پولس همچنین بر آن است ، همانگونه که گناه و مرگ به وسیله یک انسان وارد جهان شد، نجات نیز توسط یک انسان صورت خواهد گرفت ؛ از همین رو می گوید: در نتیجه گناه یک انسان یعنی آدم ، مرگ و نابودی همه چیز را در چنگال خود گرفت ؛ اما تمام کسانی که هدیه خدا یعنی آمرزش و پاکی کامل از گناه را می پذیرند ، از آن پس شریک حیات و سلطنت یک انسان دیگر یعنی عیسی مسیح می گردند.......« نامه پولس به رومیان17:5-19 » : ( زیرا اگر به سبب خطای یک نفر و بواسطه آن یک موت سلطنت کردچه قدر بیشتر آنانیکه افزونی فیض و بخشش عدالت را می پذیرند در حیات سلطنت خواهند کرد بوسیلة یک یعنی عیسی مسیح * پس همچنانکه به یک خطا حکم شد بر جمیع مردمان برای قصاص همچنین به یک عمل صالح بخشش شد بر جمیع مردمان برای عدالت حیات) .  بنابراین همانگونه که آدم سبب شد تا همه فرزندان جسمانی او از بار گناه سنگین شوند ، مسیح با عث شد تا فرزندان روحی او از گناه پاک شده و خوشبخت گردند.

تا اینجا می توان گفت سنگ بنای اعتقاد به گناه اصلی و فدا ، در مسیحیت را پولس بنا نهاده و مسیح خود به این امر توجه نداشته و فرا نخوانده است.

اشکال اول:

چرا مسیح و حواریون در این باره هیچ نگفتند؟

از خلال سخنان آمده دریافتیم، که آموزه فدا ، از مهمترین ا رکان اعتقاد مسیحی می باشد ، و از سوی دیگر گفتیم که نخستین بار پولس به آن اشاره میکند . با اندکی تأمل جانمان از این سؤال سرشار می شود که آیا می توان گفت مسیح (ع) از آموزه ای با این اندازه اهمیت غافل مانده و یا آن را از خاطر برده است ؟ اگر هدف او نجات بشریت بو ده آیا ممکن است که آن را رای مردم تبیین نکرده باشد؟ و آیا مردم   

نمی دانسته اند که جانشان آلوده به گناه است؟ و این عیسی که در برابر آنها موعظه می کند همانی است که برای نجات آنها آمده است ؟ آیا مسیح (ع) باید همه اینها را از یاد ببرد و بازگویی همه این موارد را به فردی یهودی و متعصب که سبب آزار فراوان پیروان مسیح (ع) می گشت و از شاگردان او هم نبود واگذرد ؟ آیا در خور و سزاوار نبود که مسیح دست کم رسولان خود را از این عقیده آگاه می ساخت تا آنها هم مبلغ آن باشند؟

از اینها که بگذریم هیچکدام از اناجیل به مسئله فدا اشاره نمی کنند . متی و یوحنا که هردو از شاگردان و رسولان مسیح بوده اند نه از فدا و نه از گناهان مسیح هیچ نمی گویند ، مرقس نیز که از شاگردان پطرس رسول بوده و انجیل خودرا برگزیده تعالیم او میدانسته به این آموزه توجهی ننموده در حالیکه خود مرقس از همراهان پولس به شمار میآید . لوقا هم که در برخی از سفرهای پولس یار او بوده هیچ گزارشی از گناه اصلی و فدا نداده است.

پرسشهایی از این دست آموزه فدا را هر چه بیشتر با تردید همراه می سازد آموزه ای که نه مسیح و نه هیچ یک از شاگردان او از آن سخن نگفته اند. این آموزه پیش از هرچیز زاییده تخیل پولس است . گمان می برم که کارهای پولس در برابر مسیحیان و تعقیب و فشار و کشتار آنان احساس گناه شدیدی را در وی زنده کرده برای رهایی از عذاب وجدان و توجیه و پاک نمودن گناهان گذشته دست به ساختن این آموزه زده است . پولس در یک فرا افکنی تاریخی ، بر همه آدمیان لباس گناه پوشانده و برای رهایی از مصیبتی که خود دچار آن بوده ، دیگران را نیز گرفتار نموده است . اینها همه در صورتی است که  اولاً مراتب ایمان و توبه پولس را پذیرفته ، به او گمان نیکو داشته و سپس درستی انتساب نامه ها به او را تأیید کنیم.