دیدگاه قرآن درباره ی برخورد حضرت عیسی(ع) با مساله جهاد چیست؟

قرآن کریم درباره حضرت مسیح(ع) می‏گوید: وقتی که عیسی(ع) ظهور کرد منطق انبیای گذشته مخصوصاً موسی(ع) را تصدیق نمود: «مُصدِقاً لِما بَین یدیّ مِن التوراة» صف/6 نقطه بارز و برجسته زندگی کلیم خدا تشکیل حکومت بود. نبرد دراز مدّت، درگیری با آل فرعون، زد و خورد و مانند آن برای همین هدف بوده است. معنای تصدیق سنّت حضرت موسی(ع) توسط پسر مریم(ع) تصدیق جنگ او با آل فرعون و مشروع دانستن تحمل سختی و نبرد دراز مدّت او برای تشکیل حکومت است.

از این گذشته یکی از سوره‏های مدنی قرآن کریم سوره «صف» است. این سوره در حقیقت سوره جنگ است چون سراسر آن صحبت از جنگ و تشویق به مبارزه و نبرد می‏کند. در ابتدا می‏فرماید: «إِنّ الله یُحبّ الّذین یُقاتلون فی سبیله صفّاً کَأنّهم بُنیان مَرصوص» (همان، آیه 4)؛ خدای سبحان مردانی که چون بنیان فولادین در راه دین بایستند و فداکاری کنند را ، دوست می‏دارد. در وسط آن از جهاد به عنوان تجارت با خدا نام می‏برد: «یا أیّها الّذین ءامَنو هَل أَدلکم عَلی تِجارةٍ تُنجیکم من عَذابٍ أَلیم * تُؤمنون بِالله و رَسوله و تُجاهدون فی سَبیل الله بِأموالکم و أَنفسکم ذلکم خَیر لکم إِن کُنتم تعلمون» (همان، آیات10 و 11.)؛ [ای کسانی که ایمان آورده‏اید آیا می‏خواهید شما را به تجارتی سودمند، که شما را از عذابی دردناک نجات می‏دهد، هدایت کنم؟ آن تجارت ایمان به خدا و رسول او و جنگ در راه او با مال و جان است].

در پایان آن می‏فرماید: «یا أَیّها الّذین ءامنوا کُونوا أَنصار الله کَما قال عیسی بن مریم لِلحواریین مَن أَنصاری إِلی الله قال الحَواریون نَحن أَنصار الله فأمنت طائفةٌ مِن بَنی اسرائیل و کَفرتْ طائفةٌ فَأَیّدنا الَّذین ءامنوا عَلی عَدُوهم فَأصبَحوا ظاهرین» (همان، آیه14) در این آیه خداوند به ما دستور می‏دهد که مثل شاگردان خاص و حواریین عیسی(ع) باشید. وقتی که آن حضرت خطاب به آنها فرمود: کیست که مرا به سوی خدا یاری کند؟ حواریون عرض کردند: ما یاوران راستین شما هستیم. در این خلال عده‏ای مؤمن و عده‏ای کافر شدند و نبرد شروع شد، ولی ما آن حواریین و اصحاب خاص و خالص را یاری کردیم در نتیجه آنها بر دشمنان‏شان پیروز و ظفرمند شدند.

در جای دیگر می‏فرماید: «فَلمّا أَحسّ عیسی مِنهم الکُفر قال مَن أنصاری إِلی الله قال الحواریون نَحن أَنصار الله ءامنا بالله و اشْهد بِأنّا مُسملون» آل عمران/52؛ [وقتی عیسی(ع) کفر را از ناحیه مردم بنی اسرائیل احساس کرد، خطاب به اصحاب خود فرمود: کیست که مرا در راه رسیدن به اهداف الهی یاری کند؟ حواریون گفتند: ما یاوران خدا هستیم و ترا یاری خواهیم کرد و شاهد باش که ما تسلیم فرمان خدا هستیم.]

بنابراین، چهره‏ای که آیات این سوره و آیات سور دیگر قرآن کریم از مسیح بن مریم(ع) معرفی می‏کند چهره‏ای است که نه تنها مبارزات خستگی‏ناپذیر کلیم حق را امضا می‏کند، بلکه خود نیز، اهل نبرد و دارای روح سازش ناپذیری و مقاومت در مقابل ظلم و ستم است. ولی وقتی که صاحبان انجیل محرّف به معرفی او می‏پردازند در معرفی او و آیینش، نغمه شوم جدایی دین از سیاست را سر می‏دهند. گاهی به این عنوان که، کلیسا کاری با حکومت ندارد، تماشاچی صحنه‏های ظلم و ستم هستند و گاهی هم برخی از آنها به عنوان مزدورِ مستورِ بیگانگان فعالیت می‏کنند. در حالی که طبق معرفی قرآن کریم، مسیح(ع) و مسیحیت نه تنها بیگانه با جنگ و نبرد نبوده، بلکه طبق آن برهان عقلی و این شاهد نقلی، مسیح(ع) همواره در مبارزه و جنگْ سر و کار جدّی و تنگاتنگ با متجاوزان داشته است. در عین این که رحمت او بر غضبش غالب بود.